Historia stawu jest długa i barwna, zaczęło się od koparki i Sławka, który kopał drenaż wokół domu i zostało mu trochę czasu. 

- Wykop dziurę z przodu -  powiedziała beztrosko mamusia - zrobimy sobie stawek. 

Sławek ochoczo rzucił się do pracy i przerwał kabel internetowy do domu.

Naprawa trwała osiem tygodni. Mamusia nie straciła pracy tylko dzięki dobremu sercu koleżanki, która dała jej klucze do mieszkania i użyczyła własnego internetu. Przepychanki z telekomami różnej maści trwały tygodniami - inny właściciel kabla, inny provider. Wreszcie udało się zgłosić awarię i przyjechał Technik.

Od razu wiedziałam, że coś nie halo, kiedy wysiadł z samochodu w wyprasowanej koszuli i z elegancką walizeczką, i zażądał dostępu do rozdzielni w piwnicy.

- Po co panu rozdzielnia w piwnicy? - zdziwiła się mama.

- Muszę zobaczyć, gdzie jest przerwane połączenie - wyjaśnił uprzejmie pan.

Mama z dziwnym wyrazem twarzy obraca się i pokazuje paluszkiem dwa poszarpane końce kabla, sterczące z trawnika.

- Myślę, że to może być tutaj - mówi równie uprzejmie.

Trzeba przyznać, że jak na technika miał bardzo bogate słownictwo, kiedy mówił, co sądzi o ludziach z hotline i systemie zgłaszania usterek. Tak czy owak, potem poszło już po brandenbursku - zgłosiła się lokalna firma, która przysłała ekipę "od razu jutro", panowie złączyli i zakopali kabel, a niecałe 600€ opłaty za ten szpas przejęło ubezpieczenie, uf.

Tak więc do stawu jakoś straciliśmy serce i wykopana dziura z kablem w środku porastała sobie zielskiem przez blisko dwa lata.

Przede wszystkim, okazało się, że mama kazała wykopać dziurę źle: za głęboka i za mała. Tatuś wziął zatem łopatkę i pracowicie przeniósł kilka kubików gruntu z jednego miejsca na drugie, część zakopując, część odkopując, formując przepisowe półeczki, spadki i brzeżki. Pięknie wyszło, byliśmy z siebie bardzo dumni.

Po czym okazało się, że umieściliśmy staw nad rurami od gazu i absolutnie go w tym miejscu nie może być.

Nie daliśmy się jednakowoż pokonać. Tatuś wziął łopatkę i przesunął całą dziurę o metr w prawo, część zakopując, część odkopując, formując przepisowe półeczki, spadki i brzeżki. Pięknie wyszło, byliśmy z siebie bardzo dumni.

Staw zatem jest i działa; wygląda pięknie, wabi ptaki, owady i jeże oraz stanowi atrakcję dla wszystkich absolutnie członków rodziny. Głównie psa. Pies mianowicie całymi dniami stoi w stawie i gapi się na ryby. 

Ale o mieszkańcach stawu będzie w następnym odcinku.

¶ 16:29 1 comments

 Blog przymiera nie dlatego, że nic się nie dzieje, tylko właśnie bo dużo się dzieje. Dzieci nam się jakoś skończyły, trudno opisywać wygłupy tych prawie-facetów, ale są to dwaj bardzo interesujący goście, więc można troszkę aktualniej.

Przede wszystkim: Kuba rysuje.

Po strasznych latach podstawówki, kiedy Kuba z plastyki miał tróję, bo "tu krzywo narysowałeś", trafiliśmy wreszcie na pana T. W czasach koronowego homescoolingu pan T. polecił narysować dzieciom komiks, i Kuba narysował komiks. Kopara nam opadła. Szczęśliwie pan T. jest najwyraźniej bardzo dobrym nauczycielem, walnął Kubie celujący na świadectwo i Kuba rysuje teraz cały czas, oraz robi maski - jeszcze o tym będzie. Ale dobra, na razie komiks:

Poza tym, Kuba eksperymentuje z farbami, tutaj próbka - aż oprawiłam ten obrazek, tak mi się podoba. Fajny taki synek, który maluje i wogle :) 

Jacek zaczyna ósmą klasę, ze znakomitych wieści: pani od francuskiego odeszła, oraz Jacek zaczyna polski jako język obcy - mamusia zmusiła go, żeby wybrał. On sobie nie zdaje sprawy, jak dobrze mówi po polsku, mam nadzieję, że będzie miał przynajmniej jeden przedmiot za darmo w górmym pułapie. Jacyś też potrzebuje, żeby go ktoś docenił.

Jeśli chodzi o rodzinne przypadłości, rodzice zdecydowali się wreszcie na ostatni Wielki Krok, czyli wymianę ogrzewania. Spoko, wymiana ogrzewania nie jest straszna sama w sobie - płaci się worek złota i nerkę, przychodzą panowie i wymieniają ogrzewanie. Niestety, chorzy psychicznie rodzice postanowili przy tej okazji przebudować cały parter, a to już jest poważniejszy przypadek. Na przykład: mamy pomieszczenie, które było sypialnią, jest warsztatem, a będzie salonem. Albo mamy pomieszczenie, które było salonem, ale będzie sypialnią. Albo pomieszczenie, które było warsztatem, ale będzie łazienką... I tak dalej. Ale jak już skończymy, to ojacie, ale pięknie będzie.

Jutro zaczyna się szkoła. W samą porę, gdyż....

¶ 20:36 0 comments