Powakacyjnie Mamy za sobą pierwszą dłuższą podróż! Kubuś zniósł ją dużo lepiej niż my, chociaż w samolocie zachowywał się przedziwnie. Zaraz po wejściu zaczął się drzeć jak opętany - zarówno podczas lotu tam, jak i z powrotem. Nic mu się nie działo, więc teorie mamy różne: trupie światło w kabinie, może jakiś dziwny zapach, może to my byliśmy zdenerwowani i mu się udzieliło, może nie chciał akurat siedzieć bez ruchu (pasy)... Darł się aż do startu. Przyspieszenia, przeciążenia i ryk silników najwyraźniej bardzo mu się podobały. Pewnie czuł się jak na karuzeli... Jak tylko samolot wyprostowywał lot, natychmiast zaczynał wrzeszczeć (Kubuś, nie samolot) i nic absolutnie nie pomagało. W powrotnej drodze zaraz po starcie dałam mu jeść, zasnął przy tym i nie obudził się już do następnego ranka. A podróż powrotna była... skomplikowana.
Samolot z Krakowa był spóźniony prawie godzinę, w cholernych szklanych klatkach w Balicach tłum i gorąco, a wyjść nie można, bo to już po odprawie. Przez cały czas dziecko siedziało całe szczęśliwe i gęgało sobie. Dopiero w samolocie... Po wylądowaniu w Dortmundzie, a było już po dziesiątej wieczorem, z okropnym bagażem i śpiącym dzieckiem na rękach wykonaliśmy dziki galop do pociągu, bo jeżdżą co godzinę. Zdążyliśmy tylko dlatego, że był spóźniony, ale tylko po to, żeby dowiedzieć się, że pojedziemy jedną stację, a potem przesiadka do "komunikacji zastępczej", bo remontują linię. Komunikacją zastępczą, czyli autobusem, przejechaliśmy następnych parę kilometrów, żeby znów przesiąść się do pociągu. Ledwo weszliśmy na peron, miły pan przez głośniki powiedział, że pociągu nie ma, bo nie ma, i że następny będzie za godzinę. Przesiedzieliśmy tę godzinę na peronie w jakiejś pampie, w międzyczasie zbliżyła się północ, dookoła krążyła burza; cud boski, że deszcz nie padał i ciepło było. Siedząc już w pociągu marzyliśmy, jak to zapakujemy się z całym nabojem do taksówki, która podwiezie nas pod drzwi, które zresztą znajdują się jakieś 400 m od dworca - ale było nam dokładnie wszystko jedno. Tyle że zdaliśmy sobie sprawę, że nic z tego nie będzie, bo przecież Kubuś wymaga siedzonka, a na postoju siedzonka tak ot raczej nie będzie... Zatem pozbieraliśmy bety i dziecko i potuptaliśmy grzecznie na nóżkach. W rezultacie do domu dotarliśmy po pierwszej w nocy.

Przez całe te koszmarne siedem godzin dziecko zachowywało się jak aniołek (pomijając darcie w samolocie, no ale) - tarmoszony i przerzucany od jednego wkurzonego rodzica do drugiego Kubuś spał jak zabity i nic mu nie przeszkadzało. Nawet dźwig i gwiżdżące lokomotywy w tej pampie... Resztką sił wsadziliśmy go do łóżeczka, a następnego ranka obudził się cały szczęśliwy i nie miał o nic pretensji. Cudo nie dziecko!

Kubuś zaśnięty po wylądowaniu
w Dortmundzie.











W Krakowie przeżyliśmy, jak co roku, lato stulecia, ale w chłodnym domu z tarasem i ogrodem nie było AŻ TAK uciążliwe... Kubuś był szczęśliwy, bo babcie, dziadki, prababcie i ciocie pchały się do niego i cały czas miał kogoś do pogadania. Mamusia z tatusiem też niekiedy miewali wolne. Przy okazji okazało się, że synek uwielbia jeździć samochodem.












Na tarasie upał nie był
aż tak uciążliwy...

Przez te dwa tygodnie Kubuś niesamowicie wydoroślał. Przede wszystkim bardzo poszerzył zakres wydawanych dźwięków. Zrobił się w ogóle bardzo rozmowny, potrafił godzinami siedzieć w swoim kubełku i gadać z kim popadnie. Zabrał się też za spółgłoski, raz nawet powiedział "dy dy".

Kubuś gadający
z kim popadnie.











Przewraca się zupełnie swobodnie na bok i zasypia tylko w tej pozycji.
Bawi się zabaweczkami, tzn. sięga po nie i wpycha sobie do buzi.
Zaczyna siadać - z pozycji półleżącej potrafi już usiąść całkiem sam. Uwielbia też być sadzany i gapić się dookoła.
Mamy też teorię, że będzie ząbkował, bo ślini się jak alien i wpycha do buzi absolutnie wszystko, przy czym wepchnięte przedmioty mocno gryzie (palce rodziców też wpycha, stąd wiemy).

Następna podróż - we wrześniu.  ¶ 11:38 0 comments

  Kubuś i chusta
Wsadziliśmy dziś Kubusia do chusty - jutro jedziemy na wakacje, bez wózka, w sumie pięć godzin w drodze, więc trzeba było znaleźć jakieś alternatywne środki transportu. Niby mamy nosidełko, które Kubuś lubi, ale w nosidełku może być tylko pionowo, a w chuście w razie czego też spać. Spodobało się! Jutro próba generalna. Wszyscy bardzo jesteśmy ciekawi, jak też się nam ta pierwsza wspólna podróż uda.

Z jedzenia co cztery godziny nic nie wyszło. Czasem się udaje, ale jednak najczęściej zaczyna się awanturować po trzech godzinach, punktualnie co do minuty jak zegarynka. No to niechta, może być i co trzy godziny.  ¶ 18:09 0 comments

  Kubuś i praca
Dziś było bardzo dziwnie. Wieczorem to tata dał mi jeść. Do tej pory myślałem, że to niemożliwe, ale najwyraźniej jednak tak. Nie mam nic przeciwko temu. Ważne, żeby mleko było.







Później pomagałem tacie pracować. Poprawialiśmy prace studentów. Straaaszna nuda. Ja bym lepiej napisał, gdyby puścili mnie do komputera, ale na razie nie pozwalają mi nawet oglądać telewizji. Szkoda, bo to ciekawe. Kolorowe i się rusza. I jeszcze gada do tego.




Staraliśmy się dzisiaj przestawić Kubusia na rytm karmienia co cztery godziny (do tej pory jadł co trzy, ale ostatnio coś grymasił przy cycku i stwierdziliśmy, że nie jest głodny). W dzień udało się bardzo dobrze, ale wieczorem obudził się po trzech godzinach taki głodny i wściekły, że nerwy nam puściły i dostał jeść. Z butelki. Ciekawa rzecz, że butelki z herbatą nie umie sobie sam trzymać, a z mlekiem - proszę bardzo... Po włożeniu do łóżeczka odwrócił się na bok i zasnął. Jak gdyby nigdy nic! Wczoraj jeszcze tego nie umiał!!!  ¶ 18:58 0 comments

  Rączki cd.

Śpi jeszcze więcej niż zwykle; wczoraj i dziś na pierwsze karmienie obudził się po dziesięciu godzinach - !!! - zjadł, i poszedł spać dalej. Przy tej pogodzie (deszcz i prawie 30 stopni) to nie jest bardzo dziwne, każdy by spał, ale ciągle ciężko uwierzyć, jak mało mamy (i zawsze mieliśmy) problemów ze spaniem. Poza tym - już prawie potrafi obrócić się na bok; z boku na plecy już dawno umiał. Niedługo nie będzie można zostawiać go samego np. na łóżku.
Jesteśmy bardzo ciekawi, ile waży - trzy tygodnie temu na wadze do 6 kg zabrakło skali. Nosi rzeczy w rozmiarze 68, na których jest napisane "6 m-cy" i w ogóle, wielki jest strasznie. Ale nie tłusty, na szczęście. Ma teraz regularnie problemy z brzuszkiem, mamy nadzieję, że to znaczy, że ostatecznie reguluje sobie układ pokarmowy. Przez cały czerwiec robił kupę średnio co 5 dni, ale lekarz kazał nie panikować - podobno to normalne. Możliwe, a przede wszystkim praktyczne.


Od kilku dni wywala jęzor, cały czas! - podobno to też normalne, chociaż czasami trudno to sobie w ten sposób wytłumaczyć, bo wygląda, prawdę mówiąc, jak idiota. No, ale skoro musi...  ¶ 04:57 0 comments

  Kubuś i upał








Aaaale upał...
W taki upał można tylko spać i spać.
  ¶ 08:35 0 comments

  Kubuś i knajpa

Ciekawa rzecz, że jak rodzice w weekend zabierają mnie na spacer, to zawsze kończymy w jakiejś knajpie. Ale, jak zauważyła mama, nie najbliższej. Dziś w każdym razie zabrali mnie na piwo. Było pyszne!!





Rączki można nie tylko wkładać jedną w drugą i do buzi, ale też łapać różne przedmioty. A jak się walnie rączką w karuzelkę, to się rusza. To bardzo ciekawe.
  ¶ 18:58 0 comments